ترک کردن بعضی عادت ها "جان" می خواهد که ما نــــداریم....

مثلا عادت "یکهویی از پشت پریدن روی ضحی" ترک نمی شود، حتی اگر فردی که رو به رویت با مقنعه ی سرمه ای ایستاده، ضحی نباشد باز هم برای یک لحظه طلایی خیال می کنی که باید همین الان خیز برداری و دست هایت را از دو طرف دور گردنش بیندازی.

یا مثلا عادت منتظر ماندن برای نگین که بیاید با ذوق همیشگی اش برایت خاطره تعریف کند  هیچ گاه ترک نخواهد شد، حتی اگر آن صدایی که از بیرون اتاق شنیدی صدای نگین نباشد، باز هم برای یک لحظه خیلی طلایی احساس می کنی که باید منتظر باشی بیاید و با ذوق برایت خاطره تعریف کند.

یا عادت شنیدن صدای خنده های خودت، بعد از خاطره های نفس گیر غزال که خودش را به خنده نمی انداخت....

ما با هم بزرگ شده ایم، زندگی ام لحظه لحظه سرشار از همین لحظه های طلایی بوده، مگر می شود دلم تنگ نشود؟ :(

ترک کردن بعضی عادت ها "جان" می خواهد... که به گمانم من یکی هیچ وقت نداشته باشم...